Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Laboro autem non sine causa; Res enim concurrent contrariae. Duo Reges: constructio interrete. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Sed quot homines, tot sententiae;
Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.
Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?
Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Quid, cum volumus nomina eorum, qui quid gesserint, nota nobis esse, parentes, patriam, multa praeterea minime necessaria? Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Sed ad bona praeterita redeamus. Et nemo nimium beatus est;
Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Hoc sic expositum dissimile est superiori. Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam.